Keuken olv. :

VERSLAG :

5 uur toneel. Ik kan geen beter begin vinden voor deze bespreking : dit is 5 uur toneel. Het stuk valt of staat wel degelijk  bij deze keuze. De oude grieken stonden bekend voor hun dagtheater dat 24 uur duurde en waar mensen tussendoor naar huis gingen of andere activiteiten gingen doen en zonder probleem later het verhaal terug konden oppikken, en met deze gedachten ging ik ook terughoudend naar deze opvoering kijken. Er waren wel meer factoren die me wat angst inboezemde, namelijk het feit dat er geen regisseur aanwezig was. Het stuk is dus gegroeid vanuit hun eigen spel. Dit kan leuke resultaten geven soms, maar het is altijd wel wat gevaarlijker.

Het stuk zelf is in 1928 geschreven door Marcel Pagnol, een fransman die in Marseille woonde. Het is een eerder volkse komedie die, volgens de onderneming, met de nodige intellectie vertaald is geworden naar het nederlands.

17.00u Linkeroever voor twee scheeploodsen. Dit vormt het uitgekozen decor voor “Marius”. Twee scheepsloodsen met schip en al in de eerste. Maar dit is nog niet alles, al bladerend door het programmaboekje hebben we prachtig zicht op de schelde en de skyline van antwerpen. Uit dit programmaboekje verneem ik dat elk deel 1u  45min gaat duren en dat na het eerste stuk “Marius” ons een avondmaal voorgeschoteld gaat worden. Mijn humeur begon er beter en beter op te worden. Vooraleer we ons naar de tweede loods mochten begeven waar het spektakel zich zou afspelen krijgen we eerst nog een soep aangeboden, met deze kom in de ene hand en een verkregen zonnenbril (doel onbekend) in de andere hand begaven we ons naar de volgende loods waar een nogal harde houten tribune ons stond op te wachten dat weeral prachtig zicht gaf op de schelde.

Ik begon terug  ongerust teworden, 5 uur op deze harde houten planken, een mens beeld zijn avonden meestal minder pijnlijk in.

Het verhaal zelf heeft weinig omhanden. Aan de dokken van Marseille speelt zich een alledaags liefdesdrama af met de typische elementen zoals een bekrompen vader, een klungelige liefde, een jaloerse burger, de hysterische moeder. Allemaal met de nodige over-acting gespeeld en geen moeite gedaan om de karakters ook meer diepgang tegeven dan dat. Een pluim voor Kris van Trier (César) die, ondanks alle cliché, de rol toch fris en altijd boeiend gebracht heeft. De humor kon ons altijd wel bekoren was niet altijd even origineel maar dat was duidelijk ook niet de bedoeling. Wat me vooral stoorde was soms de gemaakte interactie met het publiek, de tijd dat innerlijke monologen opgevoerd werden als dialoog met acteur en publiek is gelukkig al een tijdje achterons. Andere pogingen om interactie te kweken met het publiek kon me dan weeral wel bekoren ; suikerbonen die uitgedeelt werden tijdens een geboorte, een lijdensbericht tijdens een sterfte tot zelfs een flesje bier. (mijn nieuwe leuze : BEER and THEATER = GOOD). Dat dit duidelijk gesponsord was werd niet echt onder stoelen of banken gestoken. Het einde van “Marius”  kwam verrassend sterk uit de hoek, en op de weg naar onze lunch kon ik niet wachten op het vervolg.

De lunch werd opgediend door de acteurs zelf en bestond uit gegrilde tonijn in een zwarte witte wijn saus met enkele mosselen, erwtenpuree en aardappel in schil. New age keuken maar smakkelijk met een degelijke roséwijn om dit weg te spoelen.

Voor het tweede deel bestaat er maar één woord. Teveel. De spelers begonnen duidelijk tekenen van vermoeidheid te tonen, struikelden over hun tekst en zaten langs geen kanten meer goed in hun rol. Met Kris van Trier als uitzondering. Het gebrek aan een regisseur begon vooral nu hard op tevallen, gebrek aan inovatie tegenover het eerste deel, fouten in de enscenering en het vooral zwak acteerwerk van Waas Gramser gaven mij de indruk dat het genoeg was geweest. Het einde was zelfs zwaar te verteren voor mijn maag, gelukkig had ik een goede voorraad aan suikerbonen om me hierdoor te kauwen.

Conclussie : Voor 10 euro heeft u goed gegeten kunt u vooral van het eerste deel genieten van een goede komedie maar als u de kans heeft om weg teglippen na de lunch heeft u niets gemist. Buiten de cake en de kofie dan misschien die als afsluiter nog gegeven werd.

(ps. de zonnenbril diende voor een originele oplossing voor een nachtscène)